Jesteśmy zgubieni! Historia armii taty – recenzja

Ten konkurs jest już zamknięty

świetne krzesła do gier

Nie mów mu, Pike, ale uwielbiany sitcom Home Guard Tata Army prawie nigdy się nie zdarzył, ponieważ dzisiejszy dramat komediowy o kręceniu serialu stał się jasny.

Oczywiście, jak zezna każdy, kto ma telewizor, a nawet przelotne zainteresowanie klasycznym telewizorem, zostało to zrobione; ale magia dzisiejszego filmu polegała na tym, jak nasycił historię powstania komedii Davida Crofta i Jimmy'ego Perry'ego prawdziwym napięciem.

Od chwili, gdy Perry (Paul Ritter), sfrustrowany brakiem występów aktorskich, ma moment, w którym przechodzi paradę oddziałów podczas ćwiczeń w parku, aż po spotkanie z Croftem Richarda Dormera, którego nigdy nie byliśmy pewni. Wiesz, z tyłu naszych umysłów.

W rzeczywistości dopiero wtedy, gdy kamery zaczęły toczyć uwielbianą komedię, jakoś przestała czuć dotyk i iść, czy BBC przezwycięży obawy związane z nakręceniem komedii o wojnie (co było dość niedawnym wspomnieniem dla wielu ludzi). Dziwne to.

iphone 11 pro czarny piątek 2020

Tak samo było z utrapieniami odlewniczymi. Wszyscy wiemy, że Perry nie zagrałby Walkera, perfekcyjnie zagranej roli Jamesa Becka (dziś granego przez Kevina Bishopa), ale chcieliśmy, żeby dostał tę rolę.

Współczuliśmy mu, kiedy nie dostał koncertu, ale zrozumieliśmy rozumowanie Davida Crofta, człowieka, który zaczął pisać grę, ponieważ był sfrustrowany jako dyrektor BBC. Mówi Perry'emu, że to był program, w którym obsada musiała być firmą, a gdyby czuli, że daje sobie najlepsze linie, zasiano by niezgodę. To była mądra decyzja.

Inne wypady za kulisy napięć i wpadek zawierały również następujący klejnot, kiedy asystentka Crofta wychyla głowę przez drzwi, aby powiedzieć mu, że Jon Pertwee mówi „tak” na ofertę części. Croft oddzwania: Powiedz mu, ile płacimy. Wraca błyskawicznie: Jon Pertwee mówi nie. To był żart godny samej Armii Taty.

Dzisiejszy film był czułym spojrzeniem na dobrze znaną historię, ale było trochę twórczej inwencji. Po pierwsze, wydaje mi się, że Croft nigdy w życiu nie palił, ale jest tutaj pokazany, jak pali w doskonałej rekonstrukcji futra z końca lat sześćdziesiątych.

definicja 333

Ale całkowicie wierzyłem, że to uczciwa reprezentacja głównych bohaterów, nie tylko dlatego, że nie była całkowicie różowa.

Osobiste niepowodzenia Arthura Lowe'a (był pompatyczny i raczej trudny) stworzyły idealnego kapitana Mainwaringa, kogoś, kto mógł rozśmieszyć, cokolwiek powiedział. Ale John Sessions nie skąpi w swoich wadach, gdy ucieleśnia tego bardzo mięsistego mężczyznę.

Ale jest w tym czułość. Zrzędliwy co do kwoty, którą zapłacił, blefował i raczej niegrzeczny wobec wszystkich (początkowo uważa, że ​​Perry jest kierowcą serialu, a nie współscenarzystą), nawet Lowe nie mógł powstrzymać się od wchłonięcia przez firmę, która została stworzona wśród obsady. Była świetna scena, kiedy po pracy wszyscy są razem w hotelowym barze, a Sessions przełącza przełącznik: Lowe uśmiecha się i staje się duszą imprezy.

Byłem również zafascynowany Paulem Foxem Keitha Allena, legendarnym dyrektorem BBC, któremu udaje się (prawie) wznieść się ponad swoje osobiste wątpliwości, aby program był na antenie; Michael Mills, wspierający szef komedii BBC (i podwładny Foxa), został zagrany z wybuchami szorstkiego uroku przez Harry'ego Peacocka.

Ale przede wszystkim była to historia miłosna o uwielbianym serialu. I pozwoliło ci tarzać się w jego wspaniałym, wypełnionym dymem, brązowym kolorze, wielkim komfortem w okularach przez sześćdziesiąt wspaniałych minut.