O co chodzi z psem Pawłowa?

Pod koniec XIX wieku rosyjski naukowiec Iwan Pawłow (1849-1936) badał układ trawienny ssaków. Porzucił to badanie, gdy zauważył coś interesującego. Zobaczył, że psy w jego gabinecie zaczęły ślinić się, gdy zobaczyły kogoś w białym fartuchu laboratoryjnym. Wszyscy ludzie, którzy karmili psy, nosili białe fartuchy laboratoryjne, ale psy śliniły się, nawet jeśli technicy nie przynosili jedzenia. To rozpoznanie doprowadziło Pawłowa do rozróżnienia między odpowiedziami bezwarunkowymi i warunkowymi.

Bezwarunkowa odpowiedź

Pawłow nazwał ślinienie psów w obecności pokarmu bezwarunkową reakcją – nie było to coś, czego się nauczyli. Zrobili to tak naturalnie, jak drapali swędzenie lub merdali ogonem, gdy słyszeli miły głos – był nieprzytomny.

Eksperymenty Pawłowa z uczeniem uwarunkowanym

W eksperymentach Pawłowa psy były izolowane i zaprzęgane, a ich miski z jedzeniem umieszczano przed nimi. Rurki w policzkach mierzyły wydzielanie śliny. Tam, gdzie ślinienie się wokół jedzenia jest nieuwarunkowaną reakcją, Pawłow ustalił, że reakcja psów na asystentów laboratoryjnych bez jedzenia była uwarunkowana. Rozwinęli reakcję, ponieważ zaczęli kojarzyć ludzi w białych fartuchach z jedzeniem.

Eksperymenty Pawłowa Rozwiń

Pawłow zastanawiał się, co by się stało, gdyby umieścił neutralny dźwięk w uszach każdego psa i nie kojarzył tego dźwięku z jedzeniem. Pawłow wybrał metronom, nudny dźwięk, który nie zainteresowałby specjalnie psa, zwłaszcza głodnego. Psy zignorowały metronomy. Potem wyłączył metronomy. Włączył je tylko wtedy, gdy miało zostać podane jedzenie. Wkrótce psy wykazywały taką samą reakcję warunkową, jak w przypadku asystentów laboratoryjnych. Dowiedzieli się, że dźwięk metronomu oznaczał zbliżające się jedzenie i zaczęli się ślinić, gdy usłyszeli dźwięk.

gta 5 księżyc grawitacja cheat

A co z dzwonkami?

Standardową opowieścią o eksperymentach Pawłowa jest to, że dzwonił w dzwonki, zanim nakarmił swoje psy laboratoryjne, które śliniły się. Po jakimś czasie mógł dzwonić dzwonkami bez podawania jedzenia, a oni i tak się ślinili. Prawda jest taka, że ​​Pawłow próbował różnych bodźców. Szczególnie skutecznie wykonywał dzwonki — im mniej czasu, jaki upłynął między bodźcem a nagrodą, tym szybciej psy reagowały.

Pawłow i psychologia człowieka

Eksperymenty Pawłowa dowiodły, że istnieje różnica między naturalnym, nieuwarunkowanym zachowaniem a wyuczonym, zwanym także warunkowaniem Pawłowa lub klasycznym.Jeśli skoczysz na grzmot blisko swojego domu, wykazujesz bezwarunkową reakcję. Istoty ludzkie w naturalny sposób reagują na głośne, nieoczekiwane dźwięki – nie jest to coś, czego musimy się nauczyć.Prostym przykładem warunkowania klasycznego jest dziecko dorastające z bliskim psem; on lub ona prawdopodobnie zaakceptuje i pokocha psy z powodu klasycznego warunkowania. Z drugiej strony dzieci ugryzione lub zastraszone przez psy w młodym wieku prawdopodobnie będą ich unikać, a nawet mogą się ich bać jako dorosłych.

Pawłow i reklama

Ponieważ celem reklamy jest odwołanie się do chęci kupowania różnych produktów, marketerzy szybko zainteresowali się tym, w jaki sposób teoria Pawłowa może im pomóc w sprzedaży ich produktów. s ma na celu łączenie uczuć lub odpowiedzi, które rozumiemy, z produktami, które w naturalny sposób nie wywołują tych uczuć. Na przykład reklama Coca-Coli, ukazująca pożądaną kobietę o pociągającym spojrzeniu, zachęca widzów do odczuwania tęsknoty za zimnym napojem.

Psy i dzieci Pawłowa

Nie, Pawłow nie eksperymentował na dzieciach. Ale rodzice i nauczyciele, a także inni, którzy pracują z dziećmi, często używają warunkowania klasycznego, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Pamiętasz, jak byłeś w pierwszej klasie, a twój nauczyciel umieścił na twojej kartce dużą, kolorową naklejkę? Może powiedział Wow! Dobra robota! lub Jesteś gwiazdą! To sprawiło, że poczułeś się tak dobrze, że zabrałeś go do domu, aby pokazać rodzicom. Powiedzieli: Cudownie! Tak trzymaj! Nauczyłeś się, że jeśli dasz z siebie wszystko w szkole, zostaniesz nagrodzony nie tylko naklejkami, ale także aprobatą i szczęściem wszystkich.

W rzeczywistości wszystko zaczęło się, gdy nauczyłeś się raczkować, powiedziałeś swoje pierwsze słowo lub zjadłeś pierwszy kęs brokułów. Dowiedziałeś się, że jeśli zachowuję się w określony sposób, inni ludzie są szczęśliwi. Szybko zdajemy sobie sprawę z różnych korzyści płynących z takich zachowań.

Grają naszą piosenkę

Wiele par nazywa pewną piosenkę naszą piosenką. Lata później, kiedy słyszą tę piosenkę, napływają wspomnienia. Jeśli słuchasz smutnej piosenki, możesz pamiętać, kiedy ty też tak się czułeś. Muzyka sprawia, że ​​stukasz nogami, nawet nie zdając sobie z tego sprawy – bezwarunkowa reakcja – ale uczucie, które kojarzymy z pewną melodią, jest przykładem warunkowania klasycznego.

Psy nadal wykazują reakcje Pawłowa

Dlaczego twój pies myśli, że zaraz wyjdziesz z domu? Dlaczego biegnie do drzwi i zachowuje się tak, jak zawsze, kiedy zabierasz ją na przejażdżkę? Wyjąłeś tylko klucze z kieszeni i położyłeś je na stole. Te brzęczące klucze były bodźcem. Lepiej nie dotykaj smyczy.

Zabawa z Pawłowem

Jeśli masz psa, możesz sam spróbować klasycznego eksperymentu Pawłowa. Wystarczy zadzwonić lub uderzyć łyżką w bok metalowego naczynia na jedzenie tuż przed nakarmieniem psa. Następnie spróbuj wydać ten sam dźwięk bez podawania jedzenia. Sprawdź, czy możesz zduplikować wyniki Pawłowa.